LSD to bardzo silna substancja halucynogenna. Jego działanie wywołuje dawka rzędu 20 mikrogramów. Skutkami ubocznymi stosowania LSD jest m.in. występowanie złudzeń, zniekształcone postrzeganie rzeczywistości, zmiany nastroju, a nawet myśli samobójcze.  

Co to jest LSD? 

Dietyloamid kwasu lizergowego (LSD) jest jedną z najsilniejszych substancji halucynogennych. Został odkryty w 1943 roku przez szwajcarskiego chemika Alberta Hoffmana przy okazji badań nad sporyszem. Początkowo stosowany w psychiatrii, szczególnie w: 

• psychozach,  
• depresjach,  
• lękach, 
• zaburzeniach osobowości. 

Jego stosowanie zostało zakazane w latach siedemdziesiątych.  

LSD – działanie 

LSD to agonista receptorów serotoninowych 5-HT2A. Jest związkiem o niskiej toksyczności, nie uzależnia psychicznie ani fizycznie, jednak jest na tyle silny, że do wywołania efektów halucynogennych wystarczy dawka rzędu 20 mikrogramów. Najczęściej stosowane dawki to 100-500 mikrogramów. Substancja ta, ze względu na mikrostężenia potrzebne do wywołania efektu, jest stosowana zazwyczaj w postaci listków nasączonych jej roztworem. Początek działania występuje średnio po 30-40 minutach.  

Dietyloamid kwasu D-lizergowego (LSD, LSD-25) – organiczny związek chemiczny, amid kwasu D-lizergowego i dietyloaminy; psychodeliczna substancja psychoaktywna, pochodna ergoliny.

Jest to jedna z najaktywniejszych substancji psychodelicznych o właściwościach halucynogennych – 100 razy bardziej czynna biologicznie niż psylocybina i 4000 razy bardziej niż meskalina. Po raz pierwszy LSD zostało zsyntetyzowane w 1938 r. przez szwajcarskiego chemika Alberta Hofmanna w laboratoriach firmy Sandoz (obecnie Novartis). Początkowo planowano wykorzystać tę substancję jako lek działający pobudzająco na układ krwionośny i oddechowy. W trakcie dalszych badań poznano jego psychodeliczne właściwości. Lek był w latach 40. i 50. XX wieku stosowany w psychiatrii. W latach 60. i 70. XX w. jako narkotyk LSD uzyskało popularność w pewnych kręgach młodzieży szczególnie związanych z ruchem hipisowskim.

LSD weszło w krąg zainteresowań CIA, która rozpoczęła w latach 50. XX w. eksperymenty z jej wywiadowczym i militarnym zastosowaniem. Projekt ten znany jest pod kryptonimem MKULTRA.

Zgodnie z wynikami badań prof. Davida Nutta z Bristol University i członka rządowej Komisji Doradczej ds. Nadużywania Narkotyków (ACMD) z 2007 r. LSD jest jedną z najmniej groźnych substancji psychoaktywnych. W jego klasyfikacji używek LSD zajmuje miejsce czternaste z dwudziestu, podczas gdy alkohol – piąte. Pod uwagę wzięto 3 czynniki: szkody zdrowotne, ryzyko uzależnienia oraz szkodliwość społeczną[4][5]. W kolejnym badaniu Nutta z 2010 r. (gdzie liczbę kryteriów rozszerzono do 16) LSD zajmuje nawet niższe miejsce – osiemnaste z dwudziestu w ogólnym zestawieniu. Tuż obok znalazł się inny psychodelik tj. psylocybina. Ponadto używanie obu substancji niesie ze sobą najniższą szkodliwość dla otoczenia (na czele znalazł się alkohol)[6].

LSD – co trzeba wiedzieć?

LSD to stosunkowo młoda substancja o działaniu halucynogennym. Dietyloamid kwasu lizergowego to organiczny związek chemiczny, który w środowisku naturalnym wytwarzają atakujące zboża grzyby. Po spożyciu zainfekowanego zboża dochodzi do zatrucia organizmu.

LSD otrzymywane syntetycznie jest częściowo rozpuszczalnym w wodzie, bezwonnym ciałem stałym. Charakteryzuje się bardzo silnym działaniem na organizm – wystarczy zaledwie 20 mikrogramów, aby odczuć skutki działania tej substancji. Najczęściej stosowane dawki to 100-250 mikrogramów – powodują one, że pojawiają się typowe dla działania LSD reakcje fizyczne i reakcje psychiczne.